Świnica
Świnica znajduje się w głównej grani Tatr, nad Dolinami: Gąsienicową, Pięciu Stawów Polskich oraz Cichą. Ma dwa wierzchołki: główny (Pd.-wsch.), osiągalny szlakiem turystycznym oraz pn.zach. Z tego ostatniego opadają do Doliny Gąsienicowej (dokłdanie do Świnickiej Kotlinki) ściany będące celami wspinaczkowymi: północno-zachodnia i połnocno-wschodnia, rozdzielone północnym filarem. Lewym ograniczeniem północno-wschodniej ściany jest północno-wschodni żleb Świnicy opadający z przełączki między wierzchołkami (Świnickiej Szczerbiny Niżnej).
Linki dotyczące Świnicy:
Wikipedia polska wersja: link
Topo pn.-wsch. ściany Świnicy autorstwa Grzegorza Głazka i Artura Paszczaka na stronie KW Warszawa – lista dróg i zdjęcie z wrysowanymi drogami: link.
Wymienione topo znalazło się też w monografii Świnicy, w A/Zero 2/2003, str. 67-69
Ponadto opis Świnicy i jej północno-wschodniej ściany znajduje się w następujących źródłach
Witold H. Paryski, „Tatry Wysokie”, Tom 1, reprint, Sklep Podróżnika, Warszawa 1992, Jan Kiełkowski, „Masyw Świnicy”, EXPLO, Gliwice, 1997,
Olsztyńskie przejścia na północno-wschodniej ścianie Świnicy
Świnica – pn.-wsch. ściana – wariant prawej drogi Dorawskiego – M. Babski, Łukasz Krajnik, Michał Wański, 20.08.1998; V+/VI (Bardzo Prawy Dorawski)
Rys. 1. Schemat „Bardzo Prawego Dorawskiego” autorstwa Łukasza Krajnika. Przebieg drogi oraz wariant „Bardzo Prawy Dorawski” jest zaznaczony w Topo podlinkowanym powyżej
Opis „Prawego Dorawskiego” był publikowany w następujących źródłach:
Witold H. Paryski, „Tatry Wysokie”, Tom 1, reprint, Sklep Podróżnika, Warszawa 1992, str. 65-67, droga nr 37
Jan Kiełkowski, „Masyw Świnicy”, EXPLO, Gliwice, 1997, str. 88-90, droga nr 50
Gdyby ściśle trzymać się danych historycznych „Bardzo Prawy Dorawski” powinien być traktowany jako wariant do drogi Rity Thiele i Jerzego Młodziejowskiego, która w przewodniku WHP jest opisana jako warianty do dwóch dróg Dorawskiego (WHP 38ABFHKL – dół i WHP 37H – góra). Aktualnie przechodzone drogi są faktycznie kombinacjami drogi Dorawskiego i drogi Młodziejowskiego. (W. Malinowski, „Taternik” 2/1988, str. 97; link
Świnica – pn.-wsch. ściana – „Jajusie Sadzone” – 1 przejście klasyczne i 1 letnie – Łukasz Krajnik i Michał Wański – 17.09.1999 – IV+. 1 przejście Maciej Tertelis i Wojciech Wenta 16.02.1994 – oryginalna wycena VA0.
Rys. 2. Schemat drogi „Jajusie Sadzone” autorstwa Łukasza Krajnika z wyceną trudności na podstawie przejścia letniego. Przebieg drogi jest zaznaczony w Topo KW Warszawa podlinkowanym powyżej
Opisy drogi z wyceną na podstawie 1 przejścia (zimowego):
Maciej Tertelis, „Świnica”, Taternik, 1/1994, str. 62: link
Jan Kiełkowski, „Masyw Świnicy”, EXPLO, Gliwice, 1997, str. 91, droga nr 55
Topo pn.-wsch. sciany Świnicy autorstwa Grzegorza Głazka i Artura Paszczaka: link.
Wymienione topo znalazło się też w monografii Świnicy, w A/Zero 2/2003, str. 67-69