Wołowiec Mięguszowiecki (Volovec mengusovský)
Wołowiec Mięguszowiecki (Słow. Volovec mengusovský)znajduje się w grani rozdzielającej górne odnogi Doliny Mięguszowieckiej (Słow. Mengusovská dolina) – Dolinę Hińczową (Słow. Hincova dolina) i Dolinę Żabią Mięguszowiecką (Słow. Žabia dolina mengusovská). Ma trzy wierzchołki: północny (najwyższy – 2227 m), środkowy (ok. 2210 m) i południowy (ok. 2180 m). Zachodnia ściana Wołowca Mięguszowieckiego opada do Doliny Hińczowej i ma maksymalnie ok. 210 m wysokości.
Linki
Wikipedia wersja polska: link
Portal Góry online: link
Tatry Wysokie, czterojęzyczny słownik nazw geograficznych: link
Opisy szczytu
Arno Puškáš: "Vysoké Tatry", tom VII, Šport, Bratislava, 1981
Władysław Cywiński, „Tatry, przewodnik szczegółowy”, tom 12, Wołowy Grzbiet, Wydawnictwo Górskie, Poronin, 2006 (aktualny opis korygujący błędy poprzedników)
Na Wołowcu Mięguszowieckim znajduje się jedna olsztyńska droga:
Zachodnie żebro południowego wierzchołka - Ewa Kasprowicz, Krzysztof Jachimowski, Piotr Minkiewicz - 19.08.2006 - III+ - 4 wyciągi (lina 50 m ).
Opis:
Droga prowadzi skrajnie prawym żebrem zachodniej ściany. Zaczyna się u stóp kominka pomiędzy płytami na prawo od ostrza żebra, a dużym blokiem na prawo od płyt. Płytami od prawej na ostrze żebra (II) powyżej stromego odcinka. Następnie krótki trawers do trawiastego żlebku na prawo od żebra (ostrze żebra na tym odcinku nie przedstawia trudności). Ze żlebku wprost w górę pod pionową ściankę. Wzdłuż niej trawers w prawo do krótkiego zacięcia z szeroką rysą. Ścianką tuż na lewo od zacięcia w górę (III+) na szeroką półkę. Nad półką stare stanowisko zjazdowe z dwóch haków połączonych pętlą. Z półki prosto w górę (I) do grani. Przebieg drogi zaznaczono na zdjęciu.
Górna część drogi była wykorzystana do zejścia z Wołowca Mięguszowieckiego. Z wymienionego powyżej stanowiska (zaznaczonego na zdjęciu) można jednym zjazdem (lina 2 ´ 50m) osiągnąć teren bez trudności na prawo od żebra.
Kluczową ściankę oceniam na III+. Wydaje mi się nieco trudniejsza np. od dróg Robakiewicza na Mnichu, czy Porębskiego na Zadnim Mnichu.
Opis drogi, nieco skrócony w porównaniu z zamieszczonym tutaj został opublikowany (Władysław Cywiński, "Tatry, przewodnik szczegółowy", tom 13, Suplement, Wydawnictwo Górskie, Poronin, 2008, str. 232). Informacja o drodze znajduje się też na forum Przewodnika Tatry.nfo.sk http://www.tatry.nfo.sk/. W tym przypadku powołałem się na opis na stronie KW Olsztyn.
Rys. 1. Zachodnia ściana Wołowca Mięguszowieckiego. Od lewej wierzchołki: północny, środkowy i południowy. Na niebiesko zaznaczono stare stanowisko zjazdowe i początek sąsiedniej drogi: Adámy-Böhm-Csorba-Roland (86 - numer drogi wg przewodnika A. Puškáša; w 12 tomie przewodnika W. Cywińskiego droga ma nr 22.). Zdjęcie wykorzystane za zgodą Autora.