Mały Krywań (Malý Kriváň)

 

Mały Krywań znajduje się w południowej grani Krywania (Słow. Kriváň) i jest od niego oddzielony Krywańską Przełączką (Słow. Daxnerovo sedlo).

 

Informacja na temat okolic Małego Krywania – Wikipedia; wersja polska

Mały Krywań

Krywańska_Przełączka

Pawłowy_Grzbiet

Dolina_Ważecka

Krywań – widok ze wschodu

 

Tatry Wysokie, czterojęzyczny słownik nazw geograficznych

(Słownik)

 

Wschodnia ściana Małego Krywania jest opisywana w przewodnikach wraz z wschodnią ścianą Krywania. Opada do Doliny Ważeckiej (Słow. Važecká dolina). Jej wysokość wynosi do ok. 300 m (wysokość 300-400 m jest podawana dla wschodniej ściany Krywania łącznie z Małym Krywaniem). Obecnie Dolina Ważecka stanowi ścisły rezerwat TANAPu i wspinaczka w jej otoczeniu jest zakazana (TANAP).

 

Przewodniki:

W. H. Paryski, „Tatry Wysokie”, tom 8, reprint, Sklep Podróżnika, 1992

A. Puškáš: "Vysoké Tatry", tom X, Šport, Bratislava, 1989

 

Olsztyńskie przejścia

 

Droga wschodnią ścianą - Tomasz Bajerowski, Krzysztof Pośniak - 14.08.1985 - III - 2h.

 

Ponieważ opis drogi nie był dotąd opublikowany w żadnym wydawnictwie o zasięgu szerszym, niż nasz Klub, pozwalam sobie przepisać go z "Asekuracji" nr 1/1985 (za zgodą Autora - Tomka Bajerowskiego).

 

"Wschodnia ściana Małego Krywania opada prosto w kierunku Zielonego Stawu Ważeckiego. Wyodrębnić w niej można trzy żebra, z których lewe przybiera postać filara. (Wiedzie nim droga Lipińskiego, Piskorskiego i Ukielskiego z 1973 roku - p. Arno Puškáš: "Vysoké Tatry", tom X, Šport, Bratislava, 1989, str. 140 oraz zdjęcia XXXVI/21 i XXXVI/22, droga nr 39. Prawą "sąsiadką" opisywanej drogi jest droga Rajtara i Šedivý'ego z 1962 roku, nr 40 w wymienionym przewodniku - przyp. PM). Opisywana droga wiedzie środkowym żebrem. Wejście kilka metrów w lewo od ostrza żebra. (W pobliżu wylotu żlebu znajdującego się na prawo od drogi Lipińskiego - przyp. PM). Wprost do góry przez dwie płyty (III) do nyży za kazalniczką na krawędzi żebra (stanowisko). Przewinięcie z lewej strony przewieszki nakrywającej nyżę i na ostrze żebra, którym ściśle przez płyty i zacięcie do trawiastych zachodów, które osiągamy po czterech wyciągach (II-III). Łatwym terenem  dwa wyciągi do dalszej części żebra, którym ściśle jego krawędzią i bardziej po jego lewej, nieco eksponowanej na stronę żlebu stronie pod koniec przez przewieszkę (III) do łatwego terenu, którym na wierzchołek Małego Krywania ok. 3-4 wyciągi."

 

 

Rys. 1. Zdjęcie górnych części wschodnich ścian Krywania i Małego Krywania z Ważeckiej Turni. Przybliżony przebieg drogi Tomka Bajerowskiego i Krzyśka Pośniaka jest zaznaczony czerwoną strzałką. Żółte strzałki oznaczają wcześniejsze drogi (1. Droga Lipińskiego, Piskorskiego i Ukielskiego. 2. Droga Rajtara i Šedivý'ego). Na pierwszym planie znajduje się południowa grań Krótkiej.

 


 

Rys. 2. Orientacyjny przebieg drogi Tomka Bajerowskiego i Krzyśka Pośniaka na wschodniej ścianie Małego Krywania (czerwone strzałki). Niebieskie strzałki oznaczają wcześniejsze drogi (1. Droga Lipińskiego, Piskorskiego i Ukielskiego. 2. Droga Rajtara i Šedivý'ego).

 

Piotr Minkiewicz